Sporting clays

Sporting clays of zoals in Nederland “parcours of jachtparcours” genoemd, is een vorm van kleiduiven schieten.
Een parcours layout wordt meestal opgebouwd uit 3 of 4 schietposten gelegen in natuurlijk terrein, waar verdeeld over deze posten 25 kleiduiven worden gepresenteerd. De kleiduiven machines worden bij het parcours schieten zo opgesteld dat de geworpen kleiduiven diverserse soorten klein- en veerwild simuleren. Hierdoor beschikt de parcoursbouwer over oneindige mogelijkheden zoals trajecten, hoeken, hoogtes, afstanden en formaten van de verschillende kleiduiven.

Geschiedenis

In de vroege jaren 1900 maakte een aantal Britse schietscholen gebruik van kleiduiven voor het oefenen van het schieten op gedreven kleinwild. Kleiduivenschietwedstrijden werden snel erg populair, en de eerste open engelse parcours wedstrijd, werd gehouden in 1925. Deze sport werd in Amerika geïnstroduceerd door Bob Brister met zijn artikel in het blad Field & Stream in juli 1980. Op 27 september 1980 werd de eerste parcours wedstrijd gehouden in Remington’s Gun Club in Connecticut. Negentig shutters hebben aan de wedstrijd deelgenomen, waaronder bestuurders van de National Shooting Sports Foundation (NSSF).

Momenteel wordt het parcoursschieten gereglementeerd door de Federation Internationale de Tir aux Armes Sportives de Chasse, oftewel FITASC. Vandaag de dag is parcours schieten wereldwijd de snelst groeiende en grootste kleiduiven schiet discipline, met miljoenen beoefenaars.

Uitrusting en veiligheid

De populairste geweren zijn momenteel de over and under of zogenaamde bock geweren, waarbij de beide lopen boven elkaar zijn gemonteerd. Internationaal zijn ook de bekende semi automatische enkelloops geweren toegestaan, echter zijn deze op veel Nederlandse schietbanen niet gewenst. Dit komt omdat bij een semi automotisch geweer veel minder goed te zien is of deze wel of niet geladen is. Wat betreft de gebruikte munitie zijn uitsluitend (staal)hagel patronen toegestaan met een maximale hageldiameter van 2,8 mm. Dit komt overeen met hagel nummer 6. Daar er zoveel verschillende mogelijkheden zijn voor wat betreft de gepresenteerde kleiduiven, is het op vrijwel alle banen verplicht om  een schietbril te dragen  wanneer men zich op de baan bevindt. Dit is omdat ricochet-hagel nooit uitgesloten kan worden, en dat simpel weg val-hagel al genoeg schade aan de ogen kan aanrichten.

Kleiduiven

Bij door FITASC gereglementeerde wedstrijden beschikt de parcours ontwerper over een breed scala aan verschillende kleiduiven.
Hieronder worden de meest gangbare kleiduiven weergegeven.

Standaard

Doorsnede: 110 mm

Hoogte: 25 mm

Gewicht: 105 gr

Rabbit

Doorsnede: 110 mm

Hoogte: 16 mm

Gewicht: 105 gr

Midi

Doorsnede: 90 mm

Hoogte: 25 mm

Gewicht: 75 gr

Battue

Doorsnede: 110 mm

Hoogte: 9 mm

Gewicht: 82 gr

Mini

Doorsnede: 60 mm

Hoogte: 25 mm

Gewicht: 36 gr

De kleiduiven worden geworpen als singles en doubletten. Een doublet kan simultaan (tegelijkertijd), raffaël (twee dezelfde duiven achter elkaar),  of op het schot (de tweede kleiduif word direct na het schot afgedrukt) worden geworpen. Talrijke jachtomstandigheden worden gesimuleerd door verschillende snelheden en hoeken met verschillende soorten kleiduiven. Elke post is uniek. Bij deze discipline is niet vooraf vastgelegd hoe een parcours wordt opgebouwd. De fantasie van de parcoursbouwer kent hier geen grenzen. Bij het parcoursschieten wordt gebruik gemaakt van alle mogelijke kleiduivenwerpmachines op alle mogelijke posten, hoeken, afstanden en manieren. Zo kennen we daar hoge torens, inkomende en afgaande duiven, dwars vliegende duiven, “hazen”, “rabbits”, “snippen”, talings” , “smienten” enzovoorts.